Etiquetas
Larunbatean COFPV eta FSR antolatutako jardunaldiaren harira eta sarrera honen bitartez ariketa eta ariketa terapeutikoaren arteko ezberdintasunaren inguruko solasaldia ireki nahiko nuke.
Zuentzat zein ezberdintasun dago ariketa eta ariketa terapeutikoaren artean?
Ariketa izatez terapeutikoa al da?
Zein da ebaluaketan disfuntzioaren parametro objetiboak aurkitzearen garrantzia pazienteari ariketak proposatzeko garaian?
Zein erlazio dago ICF modeloa eta pazienteei proposatu beharreko ariketen artean?
Beti esan da pazienteek ez dituztela guk proposatzen dizkiegun ariketak egiten. Zergatik uste duzue dela? Zer egin genezake pazientearen ariketekiko atxikimendua areagotzeko?
Ea ba zein den zuen iritzia, neronek ere ez bait daukat argi pazienteari ariketak proposatzen dizkiodanean ariketa terapeutikoak edo ariketa generiko hutsak ematen ari natzaizkion.
Fisteus 
Aupa lagunak.
Pozten nau txoko hau bizi-bizi ikusteak. Hemen nator nire iritzia ematera.
«Zuentzat zein ezberdintasun dago ariketa eta ariketa terapeutikoaren artean?»
Nire eguneroko jardunean ariketa terapeutikoak presentzia handia du, eta gehiago izatea nahiko nuke: niretzat oinarri-oinarrizkoa baita pazienteari bere burua ondo zaintzeko baliabideak ematea.
Halere, nik ezin dut hain erraz bereizi terapeutikoa den ariketa, eta ez dena. Izan ere, ez dago marra gorri argirik. Fisioterapia eta estetikaren zenbait arlotan muga lausoa den bezala (linfa drenajean adibidez), ariketa mota hauen artean ere anbiguo xamarra den eremu bat dago. Horren barruan, nik fisio zein prestatzaile fisikoei ariketa horren kargu egitea onartuko nieke. Eremu gris hortik irten ahala, ostera, zuriak eta beltzak errazago bereizten dira eta, horretara, batzuen zein besteen lan esparruak argiago daude.
Adibideak jartzea onena:
– Volleyball taldeak bere forma fisikoa hobetu nahi du partiduak irabazteko –> prestatzaile fisikoa.
– Volleyball jokalari batek sorbaldean zaintiratua du –> fisioterapeuta.
– Kiroldegiko bezero batek gerriko mina sarri izaten du, eta ariketen bidez prebenitu nahi du –> prestatzaile fisikoa edo fisioterapeuta.
– Kiroldegiko bezero batek gerriko mina du ORAIN, eta ariketa bidez konpondu nahi du –> fisioterapeuta.
Kasuak pertsonak besain anitzak dira, eta beraz gaitza da denontzat balio duen arau garbia ezartzea. Hori lortu artean, kasuak banan-banan aztertu behar.
«Ariketa izatez terapeutikoa al da?»
Izan beharko litzateke. Halere, badira batere terapeutikoak ez diren ariketak: kirolari profesionalek burutzen duten gehienak, esate baterako; eta nola ez, hain modan den ultrakirola (megamarathoiak, 3 egun eta gau irauten duten martxak…). Terapeutikoak barik, ariketa hauek kontrakoa direla esango nuke: patogenikoak. Hau, baina, nire dema pertsonala da 😉 Imajinatzen dut zure galdera ez zihoala hortik.
Nire ustez, patologiarik egon ezean, ariketa bat ez da terapeutikoa. Halere, prebentiboa kontsidera daitekeenez, galdera birformulatu beharko genuke: prebentzioa terapeutikoa al da?
Erantzuna eztabaidagarria da. Baina interesatzen zaigun auziari helduta, nire ustez prebentzioaren eremuan prestatzaile fisikoak (eta fisioterapeutak ez diren beste osagileak, emaginak esate baterako –zoru pelbikoaren entrenamendua…-) ongietorriak izan behar dira.
«Zein da ebaluaketan disfuntzioaren parametro objetiboak aurkitzearen garrantzia pazienteari ariketak proposatzeko garaian?»
Denok nahiko genuke pazientearen egoera objektiboki aztertzeko ahalmena izan, baita bere neurriko ariketa zehatzak preskribitzeko ahalmena ere. Baina errealitatea, #FSRBilbao jardunaldian Nacho Fabianik maisuki azaldutako legez, bestelakoa da: gehiegitan, gure ustez tratamendu bikaina egin dugunean pazientea ez da hobetzen; eta esperantza handirik ez dugunean, berriz, mina desagertzen zaio, arrazoia ez dakigula. Ariketa terapeutikoarentzat ere balio du honek.
Gaur egun, nik proposatzen ditudan ariketa gehienen helburua ez da izaten disfuntzio konkretu bat orekatzea. Horren ordez, gorputzaren atal hori malgutzea eta tonifikatzea bilatzen dut orokorrean. Hau ez zaio nire ego profesionalari asko gustatzen, ez bait dut jakitzen zehazki zergatik hobetzen diren. Baina kontua da, normalean, hobetu egiten direla: hori da garrantzitsuena.
«Beti esan da pazienteek ez dituztela guk proposatzen dizkiegun ariketak egiten. Zergatik uste duzue dela? Zer egin genezake pazientearen ariketekiko atxikimendua areagotzeko?»
Ni arlo honetan beti pesimista izan naiz… asteburu honetararte 😉 Hainbat paziente galdutzat ematen nituen, eta ez nuen haiekin indarrik gastatzeko ez astirik ez gogorik. Nire jarrera hau zen: «Nik minik gabe egoteko ariketak erakutsiko dizkizut. Egiten badituzu, ongi: gutxiagotan etorriko zara guregana. Ez badituzu egiten, berriz… hor konpon». Baina lehen aipatu dudan #FSRBilbao jardunaldi horretan askotxo hitzegin da atxikimendu terapeutikoari buruz, eta ideia berriak aprobatzeko gogoa sartu zait. Zehazki, pazientearekin adostutako helburuen asuntu hori frogatu nahi dut (orain arteko proposamen unilateralen ordez).
Kaixo denei,
Hemen nator nire iritzia ematera, benetan interesgarria iruditzen zait gai bati buruz. Lanbide bakoitzaren konpetentziei buruzkoak alde batera utziko ditut aurreko sarreran komentatu nituelako https://fisteus.wordpress.com/2015/05/07/ariketa-terapeutikoa-gurea-bakarrik-al-da/ eta funtsean Oierrek esandakoarekin ados nagoelako.
Xabi, zure inkestari erantzunez:
-Zuentzat zein ezberdintasun dago ariketa eta ariketa terapeutikoaren artean?
Ez dakit erakunde ofizialen batek kontzeptu hauek bereizten dituen baina nik helburu desberdinak dituztela uste dut, edo horrela ulertzen ditut. Ariketa kontzeptu orokor bezala ulertzen dut, jarduera fisikoa orokorrean barneratzen duena. Ariketa terapeutikoa helburu jakin batzuk (funtzioa berreskuratzea adibidez) dituen ariketa da, konkretua, zehatza.
Ariketa izatez terapeutikoa al da?
Ariketa desberdinek efektu terapeutiko desberdinak dituzte, beraz baietz esango nuke. Hala ere nik (berriro diot nire iritzi apala dela) «ariketa terapeutikoa» kontzeptua desberditzen dut. Nahiz eta ariketa guztiek efektu terapeutikoa eduki, ariketa terapeutikoak pertsonaren behar zehatzak asetzeko ariketa bezala ulertzen dut.
Zein da ebaluaketan disfuntzioaren parametro objetiboak aurkitzearen garrantzia pazienteari ariketak proposatzeko garaian?
Gure lanbidean parametro objektiboekin lan egitea ez dakit norainoko den posiblea, baina ahal dogun heinean hauek bilatu behar ditugu.
Zein erlazio dago ICF modeloa eta pazienteei proposatu beharreko ariketen artean?
ICF-a ez dut asko ezagutzen baina nik funtzioak berreskuratzeko orduan ezinbestekoa dela uste dut. Gure kontsultako lanaren emaitzak sendotzeko ezinbestekoa eta pazientearen barne locus-a bultzatzeko oso baliagarria.
Beti esan da pazienteek ez dituztela guk proposatzen dizkiegun ariketak egiten. Zergatik uste duzue dela? Zer egin genezake pazientearen ariketekiko atxikimendua areagotzeko?
Nire ustez hemen bi ardatz nagusi daude: komunikazioa eta motibazioa. Gure azalpenen bitartez pazienteak ariketen garrantzia ulertzea lortu behar dugu eta horretarako ariketa horiek egiteko arrazoiak eman behar dizkiogu.
Aupa fisteustarrok!!
Nere helburua ariketa generiko eta ariketa terapeutikoen arteko bereizpena egitea zen luzatutako galdra batzuen bitartez. Baina galderak beste batzuk ere izan zitezkeen, bakoitzari sor ahal zaizkiokenak.
Azken finean espezifikotsunaz ari nintzen. Ea bizkarreko mina daukan pazienteak ariketa espezifikoak behar ote dituen edo betiko bizkarrrntzako aritetak gomendatzearekin nahikoa oten den. Ea explorazioan objetibatutako aurkikuntzetan (mugimendu mugatua, test ortopedikoak,…) oinarrituriko ariketek ariketa generikoek baino hobekuntza hniagoa, akarragoa eta iraunkorragoa lortzen ote duten.
Eta kontsultara etortzen zaigun pazienteak, mukortasun falta eta test ortopediko positibo sorta bat edukitzeaz gain, bere eguneroko bizitzan funtzionaltasun gabeziak eduki badituenez, ea ariketak funtzionalitate hori irabaztera bideratu behar ote ditugun edo mugimendu konkretu bat irabazteari.
Aldi berean pazienteek ariketak egiten ez dituztela esaten dugunean alternatibak aurkitzeaz ari nintzen. Pazienteek ez dituzte ariketak egingo baldin eta hobekuntzarik aurkitzen ez badute, edo eguneroko bizitzan edozein tokitan egin ahal daitezkeen ariketak ez badira. Adb ez da hipopresibo batzuk zaila izan daiteke ofizina batean egitea, bai ordea baskula pelbiko batzuk. Zer esanik ez ariketa kopuruarekin. Nork dauka gogoa 10 ariketako taula bat egiteko? Heziketaren inguruan ere aritu gintezke. Pazienteari bere arazoaren jabe izaten erakutsi beharko genioke, kanpoko lokus de kontrol batetik barruko batera pasa arazi eta beste batzuek euren osasunari egunero kasu egiten egon behar dioten bezela (diabetikoak, kolesterola altua dutenak,…) beraiek ere euren osasunari begiratu behar dietela eta horretarako ariketak egin behar dituztela. Baina heziketa horrek denbora darama eta horrek kostu ekonomiko bat. Prest al gaude heziketa tratamenduaren parte bezela onartzeko, bai gu eta bai pazientek?
Pingback: Zer da Pilates metodoa: Ariketa terapeutikoa, fitness ariketa edo moda bat? | Fisteus