Etiquetas
Ile kizkur xelebre honen atzean, fisioterapeuta bikain bat ezkutatzen da. Zelanda Berrian jaiotakoa eta ikertzaile klinikoa da. Orain dela urte batzuk, gerriko minari aurre egiteko estabilizazio ariketen erreferenteetako bat izan zen. Fisioterapeuta top horietako bat. Core-a, estabilizazio ariketak, inestabilitate lunbarraren eta hauen sailkapenaren aitetako bat izan zela esan genezake.
Gerriko minaren tratamentua guztiz eraldatu zuen bere ideiekin. Bere ikerketen inpaktua zenbatekoa izan zen ikusteko, bere bi artikulu famatuenei begiratu besterik ez dago:
- 1997an Spine aldizkarian argitaratu zuen artikulu hau, 1076 aldiz aipatu dute beste ikerketa batzuetan.
- 2005ean Manual Therapy aldizkarian idatzi zuen Masterclass hau, 453 aldiz aipatua izan da.
Ideia hauek poliki-poliki ezarri dira gure lanbidean eta gaur egun erabiltzen diren ariketa terapeutiko askoren oinarri bezala erabiltzen ditugu. Fisioterapeuta askoren eguneroko lanaren zati bat dira.
Jende askok ez dakiena ordea, zera da; estabilitatearekin zerikusia duten ideia guzti horiek gaur egun guztiz baztertu dituela. Are gehiago, metodologia hau kritikatzera pasa da. Nahastu egin zela onartu eta modelu biopsikosozialari garrantzi gehiago ematen hasi zen. Egiturak alde batetara utzi eta pazienteen itxaropen eta sinismenei zuzenean erasotuz.
Honela sortu zuen «Cognitive Functional Therapy» bezala ezagutzen den abordaia. Zer den argitu baino, bideo labur batekin utziko zaituztet. Ea niri bezain beste gustatzen zaizuen. FISIOTERAPIA (bai, maiuskulaz) hutsa.
Informazio gehiago nahi baduzu, bere web orrialdea bisitatzera gonbidatzen zaitut. Informazio on asko duzu eskuragarri.
Fisteus 
Bideoa ona da bai, minaren faktore iatrogenikoa aipatuz. Nola terapeutaren hitzek eta azalpenek oinazea modifikatzeko beste bide bat den. Halere, nere ustez, estabilidadeko ariketa gidatuak ( sharman etb) gida input ona emanez, zenbait kasutan mina gestionatzeko estrategia ere izan daiteke. Nik enituzke guztiz baztertuko, paziente bakoitzak normalidadea berreskuratzeko bide ezberdinak baher izan ditzazke.
Guzti honen ildoan, Butlerren The sensitive nervous system irakurtzea gomendatzen det. Neretzat kontzeptu asko ulertzeko osa lagungarria izan zena.
Kaixo Aritz,
Parte hartzen duzun lehen aldia dela uste det, beraz, ongi etorri eta esaten dugun bezala, ateak zabal zabalik dituzu. Zure etxean zaude.
Ondo aipatzen duzun bezala, Butlerrek bere liburuan primeran azaltzen du mekanismo zentral eta periferikoen arteko dualitate hori. Balantza batetan jarri behar ditugu paziente baten aurrean gaudenean eta zein gailentzen den ikusi. Fisioterapia tradizionalaren akatsa, mekanismo zentralak gailentzen diren pazienteetan (gerriko min kronikoa) ikuspuntu periferiko hutsa edukitzea izan da. Egiturei balio handiegia emanez eta bandera horiak gutxietsiz.
Paziente hauetan, ez ditut estabilitateko ariketak guztiz baztertzen (oraindik…) baina beraien balioari buruzko zalantzak ditut… Hausnarketarako gai polita!
Besarkada bat!
Bai ba, milesker ongietorriarengatik. Duela denbora jarraitzen dudala bloga , eta behin baino gehiagotan partehartu izan nahi izan dut , baino nere iritzi asko ene esperientzian oinarrituak daude, eta ni enaiz inolako eminentzia! 😉 .Modelo mekanizista eta «mekaniklasten» eztabaida ona da. Baina O’sullivanek orain guztiz baztertu al ditu estabilidade ariketen balioa? Bideoan nere irudipena izan da zalantzan jartzen duena dela ariketen enfokea eta horren atzean zenbait pazienteek duten minaren jatorriaren ideiek sortu duten mugimentu normalaren ekiditea. Estabilidade ariketekin lantzen ia hasi berria naiz, ta ea zein bide hartzeko…Atera al du beste artikulurik edo? Milesker!
Artikuluak asko idatzi ditu. Hemen dituzu batzuk:
https://scholar.google.es/scholar?hl=es&q=peter+o%27sullivan&btnG=&lr=
Nik bat gomendatzekotan, goran aipatutako bere masterclass-a gomendatzen dizut. Gainera » Grieve Terapia Manual Contemporánea» liburuan gazteleraz duzu.
Gaur egun, estabilitate ariketen marko teorikoa guztiz baztertzen du. Transbersoaren aktibazioa, multifidus-en kokontrakzioa eta sistema guzti horri, balioa kentzen dio. Ariketari ez dio baliorik kentzen, ariketa bera (edozein, funtzionala den bitartean) terapeutikoa izan daitekeelako.
Kontrol motor inguruan eginiko ikerketak ikaragarriak izan dira nire ustetan, guretzat erreferente edo jomuga bat izan beharko luketenak. Monoartikularran, poliartikularrak, aktibazio tonikoa, fasikoa, mugimendua egiten hasi aurretik zein gihar uzkurtzen diren, zein ondoren, kokontrakzioa. Beneran lan itzela eta erakargarria pazienteekin lantzeko.
Praktikan jartzeko garaian pazientearen gutxiengo propiozepzio maila bat eskatzen dute. Agian gerriko min kronikoa daukan pazienteak ez ditu inoiz, edo ez aspaldian behintzat, erreklutatu TrA eta MF bere mugimendu patroiean eta etengabeko konpentsazio motoreekin ari da mugitzen. Agian bere TrA era MFek atrofia eta indar falta adierazgarria izan dezakete eta nahiko lan izan daiteke aktibatzen ikastea. Aktibatzen ikasi eta gero erresistentzia landu behar zaie egunaren amaierarako inhibiturik iritsi ez daitezen nekearen nekeaz. Ondoren bere eskema motorrean integratu behar dira mugimendu sinpleak egiten diren bitartean, gero eguneroko bizitzako mugimentuetan integratzeko,… Pazientearekiko kontrol zuzena eskatzen duten asteetako ariketez ari gara hitzegiten, ez bait du balio ariketa bat etxerako bidaltzeak aurretik ongi egiten duela ziurtatzen ez badugu berriro ere konpentsazioetan erortzea nahi ez badugu.
Orduan bakoitzak erabaki behar du ariketa terapeutikoen artean kontrol motorreko arietetan edo beste edozein ariketetan aritzea. Ariketa terapeutikoen inguruan ausnarketa bat egin beharko litzatekeela iruditzen zait. Zerk egiten du ariketa bat ariketa huts bat edo terapeutiko bat izatea? Ariketa bera da edo pazientea? Pazientea al da edo pazientearen kontestu biopsikosoziala? Berdin balio dute ariketek bakarka edo taldeka? Ze zeresan dauka komunikazioak eta pazientearen konfidantzak (=locus de kontrola barneratzeak) ariketen arrakastan?
Galdera ugari (eta gehiago sor daitezkeenak) ariketen espezifikotasunaren inguruan eta kontrol motorreko ariketak zerbait izango badute espezifikotasuna izango da.